Im bardziej chcemy zrozumieć plany Boże, tym mniej je rozumiemy lub wydają nam się zupełnie przekraczające nasze ludzkie możliwości. Taki paradoks. Chcielibyśmy mieć wszystko uporządkowane, jakby przewidując, co może się stać. Kiedy jednak Bóg rozpoczyna w nas swoje dzieło i to On kieruje naszym życiem, okazuje się, że trzeba się przygotować na niewiadomą, na otwartość serca, która poprowadzi nas drogą miłości ku wiecznemu szczęściu. Zupełne inaczej jednak, niż byśmy sobie to wyobrażali. Wchodzimy w to, ryzykując wolnością i – tu znów paradoks – im bardziej ją oddajemy Bogu, tym więcej jej otrzymujemy. Być wolnym od swojego myślenia, by zgodzić się na zaskakujący plan Boga. Do tego potrzeba odwagi miłości.
