Jednym z najpiękniejszych tekstów opiewających Osobę Ducha Świętego jest prawosławny hymn liturgiczny, czyli Akatyst do Ducha Świętego. Samo słowo pochodzi z języka greckiego, gdzie akathistos składa
się z przedrostka a – „bez” oraz kathiden – „siedzieć”. Hymn ten więc zawsze wykonywany jest w postawie stojącej. Opiewana w nim łaska powrotu do Boga mocą działającego w nas Ducha pobudza nasze serca i rozpala je do jeszcze większej miłości. Przyzywamy dziś Ducha Pocieszyciela i Ożywiciela, a gdy On przybędzie, pozwólmy Mu działać w nas bez przeszkód. Tak pisał o Nim św. Serafin z Sarowa: „Trzeba modlić się jedynie do chwili, w której Duch Święty zstępuje na nas i, według sobie tylko znanej miary, obdarza nas łaską niebieską. Nawiedzeni przez Ducha natychmiast winniśmy zaprzestać wzywania Go. Czemu bowiem służy wołanie doń: „Przyjdź, uczyń w nas swoje mieszkanie, oczyść nas z wszelkiej zmazy i zbaw nasze dusze, Ty, który jesteś dobrocią”, skoro już do nas przybył?
