Nikt z ludzi nie zna odpowiedzi na wszystkie pytania świata. Wszechwiedza to przymiot jedynie Boga. Ale nie jest nam ona w zasadzie do niczego potrzebna. Można powiedzieć nawet nieco żartobliwie: „ja nie wiem, ale mój Bóg wie”. Jednak nie tylko żartobliwie: te słowa mogą być wielką pomocą w chwilach, gdy nawał pytań męczy nasze serce i umysł, gdy znajdujemy się w sytuacji trudnej, bolesnej, czy w naszej ocenie bezsensownej. Jest ona wyrazem pokory, czyli postawy, którą zdobywa się serce Boga. Człowiek pokorny nie wynosi się ponad innych ze swoją wiedzą. Nie zna odpowiedzi na wszystkie pytania, a nawet więcej: na wiele z nich nie potrafi odpowiedzieć. Ale w pokornym geście wznosi swe serce i ręce ku Bogu: „Ty, Panie, wiesz. Ty mnie prowadzisz. Tobie ufam”. Prośmy o taką łaskę dla nas. Bóg wysłuchuje pokornego.
