Uroczystość Serca Jezusowego to czas wdzięczności Bogu za Jego nieskończoną miłość, której symbolem jest właśnie Serce Zbawiciela. Tyle się mówi o miłości. Także o miłości Boga słyszeliśmy już tak wiele, że samo stwierdzenie: „Bóg Cię kocha” może już na wielu nie robić szczególnego wrażenia. Oswoiliśmy się z nim, przyjęliśmy jako pewnik. Uznajemy jako prawdę,
która może tak niewiele już wnosi w nasze życie i w naszą codzienność. Oby tak nie było! Serce Jezusa to nie rzewny obrazek ze ściany, ale to Serce, które ciągle bije, jest żywe. Zdumiewające okazywały się wyniki przeprowadzonych badań nad cudami eucharystycznymi – dla
ścisłości prawnej i teologicznej nazywanymi wydarzeniami eucharystycznymi z Sokółki i Legnicy. Hostie – według tych naukowych analiz – stały się fragmentami mięśnia serca ludzkiego będącego w stanie agonii. Nie chodzi tu o same cuda. Chodzi o to, byśmy, niezależnie od nich, nigdy nie zapominali: Serce Jezusa jest żywe, nadal kocha, nadal ofiarowuje się za nas.
