Dziś, we wspomnienie Świętego Alojzego Gonzagi, bardzo mocno brzmią słowa modlitwy mszalnej: ponieważ nie naśladowaliśmy go w niewinności, spraw przez jego modlitwy i wstawiennictwo, abyśmy pełnili pokutę. Pokazują, że bez łaski Bożej nie jesteśmy w stanie żyć tak, jak oczekuje tego od nas Bóg, który nas wspiera i umacnia. Już we wczesnym dzieciństwie rodzice i otoczenie mieli wobec młodego Alojzego ambitne plany i przygotowywali Mu błyskotliwą karierę oraz zaszczyty. On jednak coraz bardziej oddalał się od światowych ambicji, bogactwa, władzy czy prestiżu społecznego. Wybrał ubogiego Jezusa i Jemu chciał oddać wszystko jako zakonnik. Choć odszedł do wieczności w młodym wieku, to przeżył czasów wiele (por. Mdr 4, 13), a nam – choć dalekim od niewinności świętego – wspomniana wyżej modlitwa wskazuje drogę, którą jest modlitwa i pokuta. Tę wskazówkę znajdziemy także w nauczaniu Jezusa. Obecnie natomiast nie tylko, że nie straciła ona nic ze swojej aktualności, ale można odnieść wrażenie, że stała się jeszcze bardziej aktualna. Zajrzyjmy do swojego serca i zbadajmy jego stan, a znajdziemy pewnie potwierdzenie tego faktu.
