Motywem przenikającym wszystkie czytania i modlitwy jest hojność – przede wszystkim ze strony Boga, ale także jako odpowiedź człowieka. Hojności tej doświadczamy w szczególny sposób w celebracji eucharystycznej, gdzie Jezus Chrystus – w sakramentalnej obecności – karmi nas swoją nauką i swoim Ciałem. Prosząc o te dary, przyjmujemy także na siebie obowiązek hojności wobec tych, których spotykamy, niezależnie od tego, czy są to nasi przyjaciele, ludzie nam obojętni, czy może wrodzy. Przykazanie miłowania każdego nie jest zawieszone w próżni, ale poświadczone miłością Boga, który swoje dary rozsiewa nie tylko na bogobojnych, ale też na szemrzących przeciwko Niemu. Siewca, nawet widząc miejsce skaliste, rzuca tam ziarno – bo Bóg zawsze ma nadzieję.
