Wspominając Marię Magdalenę, liturgia koncentruje się nie na jej przeszłej grzeszności, ale na misji powierzonej przez Jezusa Chrystusa po Zmartwychwstaniu. Kieruje zatem uwagę na ogrom Bożego miłosierdzia dostępnego każdemu grzesznikowi. Wzywając do pokuty, Kościół kładzie akcent nie na sam akt pokutny czy ascezę, ale na jego owoce – radość paschalną, której Magdalena była pierwszą zwiastunką. Świętość rodzi się z miłości do Pana Jezusa, Wcielonego Boga, który za mnie umarł i dla mnie zmartwychwstał. Jeśli dostrzegam potęgę i chwałę Boga, to naturalne jest to, że pragnę Go wielbić przez całe me życie. Miłość nie może zatrzymywać tylko dla siebie takiej wiedzy, ale każdego przynagla do dzielenia się nią z braćmi.
