Święta Kinga dzieliła ze swym mężem trudy królewskiego panowania, które rozumiała jako odpowiedzialność za kraj i lud im powierzony, a kiedy została wdową, wstąpiła do ufundowanego przez siebie klasztoru klarysek. Ona zrozumiała, czym w istocie jest władza królewska, dlatego Kościół zaliczył ją w poczet umiłowanych przez Boga, którzy przez ofiarę zawarli z Nim przymierze. Święta Kinga wpierw opuściła dom swego ojca, aby służyć ludowi, do którego posyłał ją Bóg, a potem opuściła dwór królewski, aby służyć Bogu w postach i modlitwach. Przyjmując w duchu łagodności słowo Boże, dbała przede wszystkim o własne zbawienie, ale nigdy nie zapominała o zbawieniu innych, za których Pan Jezus oddał swoje życie, a szczególnie tych, których powierzył trosce jej i jej małżonka, polskiego króla.
