O narodzinach i dzieciństwie Maryi nie dowiadujemy się z kart Pisma Świętego i nie znamy nawet imion Jej rodziców. Chrześcijanie jednak od samego początku dbali nie tylko o przekazywanie kerygmatu, ale także o budowanie wspólnoty, a temu służy pamięć. Całe Pismo Święte odwołuje się do pamięci, ale w przekazie kanonicznym została ona zredukowana do tych jedynie aspektów, które mówią o Bogu i Jego zbawczym działaniu w świecie. Elementy, które wykraczają poza to ujęcie, nie zostały umieszczone w kanonie wiary, lecz bardzo często przetrwały jako te, które objaśniają i pogłębiają wiarę już przyjętą. Do takich właśnie należy apokryf o narodzinach Maryi. Pisma te często korzystają z charakterystycznych dla mentalności semickiej form retoryki, akcentując nadzwyczajne działanie Boga wkraczającego w ludzkie dzieje.
