Święty Ignacy był jednym z najwybitniejszych reformatorów Kościoła, bo jego dzieło wyrosło z umiłowania Jezusa. Słowa antyfony wprowadzającej do dzisiejszej liturgii oddają istotę przesłania, które przekazał Kościołowi. Szczególnym rysem pobożności ignacjańskiej jest afirmacja świata we wszystkim, co jest dobre. Asceza, jako droga duchowości, nie była zanegowaniem natury, ale polegała na jej doskonaleniu przez selekcję – przyjąć i rozwijać to co dobre, odrzucając jednocześnie to, co nie prowadzi do Boga. Jego dzieło – Zakon i ujawniające jego duchowość Ćwiczenia – do dziś nie straciło swej aktualności. Święty Ignacy z gorliwością zabiegał o Boże prawa, aby Boże zbawienie objawiło się wśród wszystkich narodów.
