Być może umyka nam prawda, że wokół nas jest wielu ludzi, dzięki którym możemy czynić postępy w wierze, żyć w Kościele i mieć udział w skarbcu modlitwy zanoszonej przez tę wspólnotę do Boga. Niekiedy widzimy tylko ciemną stronę rzeczywistości, pozwalając zagościć w naszych sercach rezygnacji czy nawet zgorzknieniu. Tymczasem jesteśmy wezwani, by śpiewać Panu pieśń nową, wciąż rozeznając łaski, jakie otrzymujemy każdego dnia i dając na nie nową odpowiedź w postawie dziękczynienia i radości. Jeśli się na te wszystkie dary zamkniemy, będzie postępował proces naszego zaślepienia, prowadzący do zatwardziałości serca.
