Na ukochaną osobę zawsze czeka się z utęsknieniem. Tak też i Kościół – Oblubienica, czeka na swego Oblubieńca, gdy przyjdzie powtórnie. Zdaje się, że to tak bardzo zapomniana przez nas prawda… A przecież czas, w którym żyjemy, jest cały nastawiony na to spełnienie, którym będzie drugie przyjście Chrystusa. Wtedy dobiegnie on do swojej mety i otworzy się przed nami wieczność, w której nie ma przemijania. Pierwsze przyjście Pana dokonało się w granicach czasu i dla każdego z nas jest w doczesności szansa na przyjęcie Go. Od tego aktu zależy wiele, a tak naprawdę wszystko. Obyśmy mówiąc Mu tu, na ziemi „tak”, kiedyś zostali przyjęci przez Niego na zawsze.
