Dzisiejsza liturgia mówi nam o dwóch sposobach myślenia o wierze, życiu oraz zbawieniu – ludzkim i Bożym. Myślenie ludzkie to myślenie pogan, wierzących w wielu bogów, oraz faryzeuszów, wierzących wprawdzie w jedynego Boga, ale na sposób bardzo ziemski. Można powiedzieć, że ich rozumienie wiary jest podobne – na zbawienie i miłość Bożą trzeba sobie zasłużyć. Przychylność Boga/bogów można sobie kupić – ofiarami, ascezą, życiem zgodnym z niezliczonymi przepisami Prawa. Jezus przynosi zupełnie nowe patrzenie na relację z Bogiem. To On pierwszy nas umiłował. To On pierwszy nas ze sobą pojednał. Pan podtrzymuje moje życie, dlatego składam mu ofiarę (zob. psalm responsoryjny). Niech dzisiejsza liturgia stanie się naszą pełną miłości odpowiedzią na Miłość.
