Czy wolno w szabat uczynić coś dobrego, czy coś złego? Takie pytanie usłyszymy dzisiaj w Ewangelii. Być pobożnym, to nie tylko nie czynić zła. To także czynić dobro. Na początku Eucharystii powtarzamy słowa: Spowiadam się (…), że zgrzeszyłem zaniedbaniem (…) Zaniedbanie dobra – często zapominamy o tym, że taki grzech istnieje. Mamy uschłe ręce – niezdolne do działania. Dlatego potrzebujemy spotkania z Panem, który jest jak deszcz na pustyni, zaspokaja pragnienia naszego serca, napełnia życiem to, co w nas jest uschłe, udoskonala nas. Słowo i sakrament nas umacnia, abyśmy żyli pełnią życia w Chrystusie. Otwórzmy się na Jego zbawczą obecność w liturgii.
