Podczas lektury tekstów liturgicznych z ostatnich dni warto zwrócić uwagę na to, jak wiele miejsca poświęcono Kościołowi – wspólnocie. Często się słyszy, że „Kościół jest niepotrzebny”, że „ja w Pana Boga wierzę, ale nie wierzę w Kościół”. Na ile jest to zła wola ludzi, lenistwo duchowe, a na ile – konsekwencja tego, że my jako wspólnota uczniów Jezusa nie żyjemy tak, jak tego chciał od nas nasz Zbawiciel? Pan nam daje słowo, abyśmy wracali do fundamentu. A fundamentem jest dzisiaj prawda o naszym grzechu. Jesteśmy zbawionymi grzesznikami. Pamięć o tym, że to Jezus wyrwał nas z niewoli zła, ma nam pomóc przeżywać swoją wiarę w wielkiej pokorze. Nic tak nie szkodzi Kościołowi i poszczególnym wiernym, jak przeświadczenie o własnej doskonałości i samowystarczalności.
