„Dla zbawienia ubogich i wychowania duchowieństwa” – te słowa w najkrótszy sposób opisują całe bogate życie dzisiejszego Patrona, św. Wincentego. Słyszymy od wielu lat w Kościele frazę: „opcja preferencyjna na rzecz ubogich”. Nie jest to nic nowego, życiorys Świętego, który żył na przełomie XVI i XVII wieku i złożył nawet
specjalny ślub poświęcenia się ubogim doskonale pokazuje, że niesienie pomocy potrzebującym, nędzarzom moralnym i materialnym, zawsze było priorytetem. Bo Kościół naśladuje Mistrza, który przyszedł, aby służyć. Drugi wymiar to wychowanie duchowieństwa – przez zakładanie seminariów, organizowanie rekolekcji przed święceniami. Przez długie lata w wielu seminariach duchownych wychowawcami byli jego duchowi synowie ojcowie lazaryści. Święty Wincenty rozumiał, sam będąc prezbiterem, że dobrzy pasterze we właściwy sposób prowadzą Bożą owczarnię.
