Oto uobecnia się tajemnica Jezusa. Nie może się powtarzać, bo jej nieskończona wartość dosięgła Ojca i trwa w świecie, gdzie czas nie ma znaczenia. To Jezus przenosi nas dzisiaj łaską i pozwala duchowo trwać przy sobie w Wieczerniku, na Kalwarii, przy pustym Grobie, i słyszeć zdumiewające „To Ja jestem” Zmartwychwstania. W ten sposób Kościół dotyka tego, co nadprzyrodzone i wieczne. Składa też Bogu najpiękniejszy dar, czyli jednoczy się z Jezusem. Poszukując więc najskuteczniejszej modlitwy, trzeba zwrócić się ku temu uobecnieniu i powiedzieć z radością, a może i wykrzyczeć – oto znaleźliśmy najpiękniejszy sposób oddawania czci Ojcu, czyli uobecnienie w liturgii Kościoła Paschy Jego Syna.
