Wszystko, co człowiek jest winny Bogu, powinno być nowe: nowa dusza, czyli wierna Nowemu Przymierzu, nowa pieśń, czyli inspirowana przez Ducha Jezusa. Patronem tego nowego śpiewu duszy jest św. Cecylia, za młoda, by uwierzono jej w sądzie, a wystarczająco dojrzała, by dać świadectwo o Chrystusie. Danie świadectwa wobec ludzi – jak przypomina dzisiejsza liturgia – uwalnia dusze sług Bożych z mocy ciemności, bo nie zazna kary, kto się doń ucieka (antyfona na wejście). Myśląc więc o własnym spotkaniu z Bogiem, trzeba być na nie przygotowanym i jednocześnie mieć nadzieję, że On sam nas zaskoczy swoim miłosierdziem. Sąd Jego jest bowiem przedziwny i nie jest zemstą, lecz sprawiedliwością, która usprawiedliwia, jeśli tylko znajdzie choć trochę przygotowania do tego w samym człowieku.
