W życiu wspólnoty Kościoła dostrzegamy zapowiedź dobra przyszłego, które obiecuje nam Bóg. Ze świata czytamy jego geniusz, a ze znaków sakramentalnych tajemnicę obecności. Wiara jako osobisty akt człowieka jest zakotwiczona w tym co ziemskie, odnosząc się do tego, co poza światem stworzonym. Stąd patrzymy na chleb eucharystyczny, a widzimy oczyma wiary Boga, który jest tak bardzo bliski, że chce, abyśmy ogarniali Go wzrokiem. Takie przebywanie w tajemnicy świętości prowadzi nas do tęsknoty, która jest ukazaniem naszej wiary. Jesteśmy tu na świecie, lecz nie z tego świata. Wzrok nasz jest utkwiony w wersetach słowa Bożego, a czytamy żywego Boga. Często doświadczamy niezrozumienia i wyobcowania, lecz w krótkim czasie Bóg objawi światu prawdę, o nas, świecie i naszym przeznaczeniu. A celem człowieka jest życie z Bogiem.
