Dziś w czasie wyznania wiary przyklękamy, aby oddać chwałę Bogu narodzonemu z Niewiasty. Ale to też coś więcej, bo oddajemy chwałę łasce Boga, która sprawiła, że zechciał stać się podobny do nas. Ta świadomość towarzyszy nam w czasie każdej liturgii dnia Pańskiego. Wtedy łączy się tajemnica wcielenia z tajemnicą odkupienia i obecności Boga pośród swego ludu. Dziś jest też noc, kiedy tradycyjnie wspieramy modlitwą i ofiarą materialną wszystkich działających na rzecz obrony życia. Tak, żeby coraz więcej rodzin i społeczeństw mogło się w zachwycie zatrzymać nad maleńkim Nowonarodzonym Człowiekiem i wyznać, że każdy z nas taki był, a więcej, taki był nasz Zbawiciel. Prośmy Pana, aby pozwolił nam świętować swoje narodzenie w pokoju i miłości. Aby radość tego wydarzenia została zachowana na dalsze dni. Zauważmy, że nawet w samotności i przy czerstwym makowcu święta smakują inaczej, gdy Jezus przynosi radość.
