Koniec roku kalendarzowego skłania nas do głębokich refleksji egzystencjalnych. Zamyka się pewien etap naszej drogi i stajemy z ufnością w Boże miłosierdzie wobec tego, co przed nami. Jezus jest Panem czasu, pierwszy i ostatni, ale zawsze prowadzący ku życiu w Ojcu. Słowo Boże, nad którym się pochylamy, zawsze jest pełne prawdy o nas, ale też wskazuje na to, że bez zakorzenienia w Stwórcy trudno jest snuć plany na przyszłość. Stąd zachęta Kościoła, aby dziś, szczególnie wobec Najświętszego Sakramentu w postawie adoracji i dziękczynienia doświadczyć, jak bezbolesne jest przemijanie czasu, kiedy przylgniemy do Jezusa.
