Podczas jednej z wypraw do wiosek Amazonii z misjonarzami tam pracującymi przeżyliśmy niezwykły moment. Po Mszy św. w ubogiej i ciasnej, drewnianej kaplicy miejscowi wierni pokazali nam nową, murowaną. Wybudowali ją sami, ogromnym finansowym wysiłkiem, aby w godnym miejscu się modlić i przyjmować sakramenty. Dlaczego wspominam ten fakt? Ponieważ w dzisiejszej liturgii słowa przewija się motyw świątyni. A zatem – pomyślmy, na ile dbamy o nasze kościoły i kaplice? Przypomnijmy sobie o tym, że sami jesteśmy świątynią Ducha Świętego! Niech będzie więc piękna, czysta, imponująca, przyciągająca innych, abyśmy dzięki temu weszli kiedyś do świątyni Boga w niebie. I abyśmy już bez końca wołali radośnie: „Szczęśliwi, którzy mieszkają w domu Twoim, Panie, nieustannie wielbiąc Ciebie”.
