Początkiem pokuty jest wyznanie winy. Uderzenie się we własne piersi i pokorne powiedzenie: „To ja zgrzeszyłem”. Powtórzenie słów Psalmu 51: Obmyj mnie zupełnie z mojej winy i oczyść mnie z grzechu mojego. Przed wieloma laty kard. Józef Ratzinger wspominał o „urojeniach niewinności”, do jakich ucieka się współczesny świat. W naszym myśleniu, a nawet prawodawstwie często unika się posługiwania pojęciem winy. A skoro nie potrafimy przyznać się do winy, a nawet unikamy jej szukania, to w jaki sposób będziemy zdolni się z niej oczyścić i odnaleźć jedność? Konkludował swoje rozważania późniejszy papież Benedykt XVI: „Tam, gdzie nie ma przyznania się do winy, nie ma też nawrócenia. I dopiero wtedy zło staje się nieuleczalne”.
