„Postny czas dla człowieka prawdziwej wiary nie jest zabawnym ćwiczeniem polegającym na odmawianiu sobie czekolady i telewizji, ale krokiem ku temu, co jest posłaniem każdego wierzącego i całego Kościoła na tym świecie – ku przemianie, metanoi. Zejściem z powierzchni życia, od płytkiej pobożności, myślenia i czynów, do jądra, do źródła” (T. Halik). Ta uwaga współczesnego czeskiego teologa trafnie wyraża potrzebę świętego czasu pokuty. Mamy zwrócić uwagę na to, co najważniejsze w wierze i naszym osobistym życiu. Do tego ma prowadzić nawrócenie. O tym, że nigdy nie było to proste, świadczy choćby historia spotkania Jezusa z matką apostołów – Jakuba i Jana. Zarówno ona sama, jak i jej synowie nie rozumieli jeszcze wtedy, co znaczy mieć udział w królowaniu Chrystusa.
