Każda Msza św. to czas szczególnego działania Bożego miłosierdzia. Bóg pochyla się nad naszym zmęczeniem, aby wydobyć z niego to, co jest wyrazem Jego woli, ale równocześnie odsłania przed nami korzeń najgorszego ze wszystkich udręczeń, udręczenie naszym własnym grzechem. To w nim, który zawsze jest nieprawością i sprzeciwem wobec woli Ojca, liturgia każe nam upatrywać przyczyny zniechęcenia, smutku, drażliwości, niezadowolenia i stanów im podobnych. Ale niewola grzechu została rozerwana przez Chrystusa. Na krzyżu dokonało się zwycięstwo nad naszym grzechem i w każdej Mszy św. na nowo je celebrujemy, odnawiając naszą przynależność do Boga, której początkiem jest chrzest, sakramentalna śmierć dla grzechu i powstanie do nowego życia w wolności, radości i pokoju.
