Pan moim dziedzictwem i przeznaczeniem, to On mój los zabezpiecza. To zdanie z antyfony na wejście doskonale oddaje dzieło Świętego Benedykta. Całkowicie oddany Bogu złożył swoje życie w Jego ręce i w ten sposób stał się jednym z najważniejszych budowniczych zachodniego monastycyzmu. A początkiem było osobiste pragnienie, aby być wiernym Bogu. To inni,
dostrzegając jego wiarę i sposób życia, przychodzili do niego, aby stać się jego uczniami. A Benedykt nie dawał się zwieść ani rozgłosowi, ani pozycji przełożonego zakonnego, ale szukał sposobu, aby połączyć pustelniczą samotność, przeżywaną w komunii z Bogiem, z życiem wspólnotowym. Potrzeba nam takiego wzoru oddania się Bogu, który ukazuje, że wielkie dzieła odmieniające świat rodzą się nie z polityki, nie z ekonomii, nie z silnej armii, ale z ufności złożonej w Bogu.
