Początek jedenastego wieku to czas ewangelizacji ludów środkowej Europy. Duże znaczenie dla tego procesu miało świadectwo życia świętych, którzy w okresie budzenia się do wiary ukazywali jej dojrzały obraz. Kult Andrzeja i Benedykta rozpoczyna się trzydzieści lat po ich śmierci, co dowodzi, że ich pustelniczy sposób życia, szukanie obecności Boga, pełnienie Jego woli, podobanie Mu się we wszystkich wymiarach życia były dla młodych Kościołów tej części Europy niezmiernie ważne. Ewangelia bowiem ze szczególną mocą wpływa na życie ludzi dzięki świadkom, a nie dzięki nauczycielom. Dlatego u początków wiary poszczególnych ludów zawsze są święci, których radykalizm ewangelicznego życia stawał się zarzewiem wiary dla całych społeczności.
