Marta, Maria i Łazarz to rodzeństwo, które cieszyło się szczególną miłością Jezusa. Jan rozpoczyna historię choroby Łazarza, podkreślając: A Jezus miłował Martę i jej siostrę, i Łazarza. (J 11, 5). Jednak ta miłość nie przeszkodziła Mu w oczekiwaniu na śmiertelny kres choroby: Wtedy Jezus powiedział im otwarcie: Łazarz umarł, ale raduję się, że Mnie tam nie było, ze względu na was, abyście uwierzyli. Lecz chodźmy do niego (J 11, 14n). Jest w miłości Jezusa coś o wiele większego niż chęć zapobieżenia śmiertelnej chorobie przyjaciela. Cały 11 rozdział Ewangelii Jana to konfrontacja ludzkich oczekiwań wobec Boga z boskim darem życia wiecznego. Dlatego historia śmierci Łazarza od czasów pierwotnego Kościoła stanowi katechezę wtajemniczenia. Wierzyć, to żyć życiem wiecznym, którego ani choroba, ani śmierć nie są w stanie odebrać.
