Kiedy rodzicom brakuje kogoś do kochania, mogą adoptować czyjeś potomstwo. Kiedy Bóg jest samą miłością i eksplozją życia, to chce kochać miliardy adoptowanych dzieci. To ekstremalne stężenie miłości w Bogu „krystalizuje się” w postaci człowieka, który staje się jakby owocem, ucieleśnieniem miłości osób boskich. Bóg zawsze patrzy na mnie z czułością i gorącym sercem, bo jestem z Jego miłości. Ojciec patrzy na mnie i widzi Syna, który za mnie umarł. Syn patrzy na mnie i widzi, jak jestem podobny do Ojca. Duch Święty nieustannie odnawia we mnie swoje tchnienie i rodzi uwielbienie Ojca i wdzięczność Synowi. W ten sposób jestem i pozostanę dzieckiem Boga, niezależnie od tego gdzie i jak będę żyć.
