Każdemu z nas zagraża niebezpieczeństwo obłudy, jeśli nie uznamy własnych słabości i będziemy je starannie ukrywać przed innymi, podkreślając nieustannie swoje zalety. Taka postawa mija się z prawdą, jest bowiem rzeczą oczywistą to, że każdy człowiek jest grzeszny i sam o własnych siłach niewiele może uczynić dobrego ani też przez długi czas wytrwać w dobru. Dlatego na początku każdej Mszy św. jest akt skruchy, w którym publicznie wyznajemy, że zgrzeszyliśmy myślą, słowem, uczynkiem i zaniedbaniem. Słowa te wypowiadamy nie tylko po to, by uczynić swe serce na nowo czyste, ale przede wszystkim by otworzyć je na łaskę Bożą, która jest w stanie nas przemienić i uzdolnić do życia w prawdzie.
