Pan Bóg ma swoje niepowtarzalne sposoby docierania do ludzkich serc. Zdobywania ludzi dla siebie. Nie inaczej było z Florentynem Wacławem Janem Stefanem Koźmińskim. Zbuntowany młody człowiek, wątpiący w istnienie Boga, aresztowany pod zarzutem spisku na życie cara, więziony w warszawskiej Cytadeli… Gdy wyszedł na wolność, był już innym człowiekiem. Od tej chwili do końca życia był Panu Bogu oddany. Znamy go dzisiaj jako o. Honorata Koźmińskiego, założyciela 26 stowarzyszeń katolickich, z których powstało 16 zgromadzeń zakonnych. Był prekursorem życia konsekrowanego przeżywanego w ukryciu. Zadaniem konsekrowanych jest uobecnianie Chrystusa w świecie, a nie „robienie czegoś”. Posłuszeństwo Panu Bogu ma większą wartość niż wszelka aktywność. Błogosławiony Honorat uczy nas dzisiaj, że mamy iść tam, dokąd Pan nas posyła, pisał: „Idę, Panie, nie dlatego, że mi się to podoba, ale tylko dlatego, że Ty mnie tam wołasz i na chwałę Twoją to ofiaruję”.
