Jezus Chrystus jest Królem Wszechświata. Sam Bóg postanowił poddać wszystko swemu umiłowanemu Synowi (por. kolekta) i namaścił Go na wiekuistego Kapłana i Króla (por. prefacja), dlatego nie potrzebuje On żadnej zewnętrznej intronizacji ze strony ludzi. Jego panowanie jest jednak zupełnie inne niż w przypadku każdego innego króla. Nie polega bowiem na wyniosłym „królowaniu”, lecz na pokornej „służbie”. Skoro Król jest „nie z tego świata”, to i Jego królestwo jest „nie z tego świata”. Jest to bowiem Królestwo prawdy i życia, świętości i łaski, sprawiedliwości, miłości i pokoju (prefacja). Czy takie królestwo nas interesuje? Czy chcemy być podwładnymi Jezusa? Czy chcemy słuchać Jego głosu? Czy jesteśmy gotowi pójść za Nim? Czy na Jego miłość jesteśmy w stanie odpowiedzieć naszą miłością do Niego? Jeśli tak, to wołajmy: przyjdź królestwo Twoje (por. Ojcze nasz), abyśmy mogli z Nim żyć bez końca w królestwie niebieskim (por. kolekta)
