Wołamy dziś do Pana za dwoma niewidomymi, aby ulitował się nad nami. Zbliżamy się do Niego najczęściej z naszymi potrzebami i brakami. Ale pamiętajmy o tym, że samo już pragnienie relacji z Nim jest wysłuchaniem naszej modlitwy. Jakiekolwiek nie byłyby nasze potrzeby i zmartwienia, On sam jest wybawieniem. To On sam jest pokojem, mocą, która nas zbawia. To On sam jest życiem wiecznym. A Bóg zada nam dziś przez słowa Biblii trudne pytanie: spyta nas o wiarę. Od odpowiedzi na to pytanie zależy, czy otworzą się nasze oczy, by mądrze ocenić dobra doczesne, o które tak często prosimy, a umiłować te wieczne.
