Może i dziś przydaliby się potężni prorocy z odwagą głoszący, że jedynym Panem świata jest Bóg. Niestety mało wśród nas odważnych chrześcijan i świat przyzwyczaił się, że nasze milczenie jest oznaką słabości naszej wiary. A może to my jesteśmy wezwani, aby w ciszy posługi innym zapalać w ich sercach blask chwały Bożej i przywracać im wiarę w dziecięctwo Boże? Abyśmy nie ogniem, ale ofiarną miłością bliźniego ukazywali Bożą potęgę i moc. Niech ten czas adwentowego
oczekiwania wzmocni w nas powołanie do bycia prorokiem naszych czasów, wśród bliskich, rodziny, znajomych. Być może posyła nas Bóg tam, gdzie świat nas nie zauważy i nie rozpozna, ale gdzie będziemy mogli przygotować serca innych na cud Bożego Narodzenia.
