Wchodzimy w liturgiczny okres zwykły, który rozpoczął się świętem Chrztu Pańskiego i w którym rozważamy publiczną działalność Chrystusa. Kiedy jednak wsłuchujemy się w Jego słowa i rozważamy Jego czyny, to nawet nasza codzienna zwyczajność przestaje być czymś zwykłym, a staje się niezwykłą przygodą podążania za Chrystusem. To, co zwykłe i powszednie, napełnione obecnością Boga, jest w gruncie rzeczy niezwykłe, wyjątkowe w każdej chwili. Chcemy więc prosić Boga, by w naszej codzienności był z nami, by pokazywał nam drogę, dawał nam podejmować właściwe decyzje i udzielał sił do wypełnienia swych obowiązków.
