Człowiek jest istotą cielesno-duchową. I zarówno ciało, jak i dusza potrzebują pokarmu. Pan Bóg, wiedząc o tym doskonale, zapewnia człowiekowi to, czego nam potrzeba i dla ciała, i dla duszy. Daje nam chleb i wino, aby podtrzymywały nasze życie doczesne. Gdy te otrzymane od Niego dary przynosimy i składamy na ołtarzu, Bóg w czasie Eucharystii przemienia je w Ciało i Krew swojego Syna, aby stały się dla nas Sakramentem dającym życie wieczne (modlitwa nad darami). Dlatego składajmy Mu dziękczynienie za Jego dobroć, za Jego cuda dla synów ludzkich, bo głodnego nasycił, a łaknącego napełnił dobrami (antyfona na komunię). Bóg jest bowiem hojnym dawcą, który zanim każe nam głodnych nakarmić, a spragnionych napoić, sam karmi nas swoim Ciałem i poi swoją Krwią.
