To już drugi tydzień Wielkiego Postu, czasu, w którym wyrzekamy się wielu rzeczy uprzyjemniających nasze życie. Kościół wysoko ceni ascezę, dzięki której człowiek wzrasta w cnotach i zbliża się do swego Stwórcy i Zbawcy, ale zawsze przestrzega przed zbytnim poleganiem na dziełach pokutnych jako formie „zasługiwania” na łaskę. Dzisiejsza liturgia to wielkie wołanie do Boga o Jego łaskę, która jest darem. Wczytaniach i modlitwach, w różny sposób, przewija się prośba o wyzwolenie od grzechów i miłosierdzie, a w kolekcie wprost jest wyrażona prośba: pomóż nam swoją łaskąz . Asceza nie jest po to, aby lepiej usposobić Boga, ale po to, aby otworzyć nasze serca na te dary, bo grzech, który się w nas panoszy, uniemożliwia czynienie dobra (por. Rz 7, 14-24).
