Liturgia okresu Wielkanocy kieruje nieustannie nasze serca ku przeżywaniu radości paschalnej i uczy nas z utęsknieniem wypatrywać wieczności. Przypomina o tym, że prawdziwym naszym przeznaczeniem jako dzieci Bożych jest wieczna radość w domu Ojca. Pascha Chrystusa staje się dla nas bramą do życia wiecznego, jeśli tylko odpowiemy całym sercem na to Boże zaproszenie. Bóg nie przymusza nas nawet do szczęścia. Nie zniewala nas hojnością swojego daru. Pozostawia przestrzeń, gdyż taka jest wewnętrzna istota miłości: kochać i przyjmować miłość można tylko w pełnej wolności. Dziękujmy Panu za to, że nieustannie do nas przychodzi.
