Liturgia słowa okresu Wielkanocy zachęca nas nieustannie do radości, chwalenia Boga, śpiewu i wielbienia naszego Pana. Życie pokazuje, że nie jest to tak bardzo oczywiste ani łatwe do realizacji. Radość nie bierze się jednak stąd, że wszystko układa się pomyślnie i nie napotykamy na trudności. Takie myślenie byłoby utopią. Radość prawdziwa bierze się z pewności przekonania, że Bóg nieustannie nad nami czuwa i działa dla naszego dobra. W jednym ze swoich wierszy ks. Jan Twardowski pisał, że nasze życie, tak jak Ewangelię i hebrajskie słowa – trzeba czytać od końca. Trzeba zacząć od pustego grobu, od zmartwychwstania. Zacząć od wieczności, by zaakceptować czasem niezrozumiałą i trudną teraźniejszość. Zacząć od zmartwychwstania, by udźwignąć krzyż. Wtedy łatwiej jest śpiewać.
