Święta Katarzyna bardzo ubolewała nad niewolą Kościoła i smutną sytuacją Ojca Świętego, który został zmuszony przez ziemskie potęgi do opuszczenia swojej rzymskiej siedziby i musiał udać się do Awinionu. Przez całe życie zabiegała, aby powrót papieża z niewoli awiniońskiej do Wiecznego Miasta był możliwy. Nic nie mogło jej powstrzymać od napominania kapłanów, hierarchów, a nawet papieży, by przestrzegali Bożych przykazań i byli wiarygodnymi pasterzami dla ludu powierzonego ich duchowej opiece. Mądra i święta, dlatego odważna, bo posłuszna Duchowi Świętemu. Nie usprawiedliwiajmy się zbyt szybko, że nam za daleko do takiego ideału. „Miłość i pokora są to dwa skrzydła, konieczne do lotu w krainę życia wiecznego”. To słowa św. Katarzyny. Mamy taką odwagę?
