Praktykującym Żydom obraz baranka często kojarzył się z ofiarą. Nam zaciera się ta wizja, gdyż kojarzymy baranka raczej z niewinnością i łagodnością. Chrystus – Baranek zabity – jest w Apokalipsie żyjącym na wieki wieków oraz zasiadającym ze swym Ojcem na tronie. Jeśli chcemy iść za Barankiem, dokądkolwiek idzie, musimy pamiętać o tym wymiarze ofiary, jaki z sobą niesie. Zwycięstwo Chrystusa nad grzechem i śmiercią, którego stajemy się współuczestnikami, dokonało się
przez Jego całkowity dar z siebie – wyraz największej miłości. Do tego zostajemy zaproszeni, gdyż jest to jedyna droga pełnej realizacji naszego człowieczeństwa. Tylko ten, kto niczego nie zatrzyma dla siebie, odnajdzie pełnię życia w samym Bogu – wieczne zbawienie.
