Dzisiejszy wieczór poświęcamy na czuwanie, by przychodzący Pan zastał nas na modlitwie, czyli w postawie całkowitego zawierzenia i oddania Jemu. Duch Święty, obiecany nam przez Jezusa, potrzebuje tylko jednego, by przyjść – otwartych drzwi serca. On nie pojawi się wtedy, gdy czujemy się przygotowani własnymi siłami, lecz kiedy przyznamy z pokorą, że sami nie potrafimy pokonać tego dystansu, który dzieli naturę ludzką od boskiej. Wtedy zrodzi się w nas wołanie, które dosięgnie nieba, ponieważ głębia naszej słabości przyzywać będzie głębię Bożej mocy – Jego Świętego Ducha. Liturgia Mszy św. wigilijnej usposabia nas do takiej postawy, karmiąc nas bogactwem słowa i wprowadzając w misterium Bożej miłości.
