Czyny nierzadko mówią głośniej niż słowa. Można deklarować wiele rzeczy, które nie znajdują swojego poparcia w rzeczywistości. Przyznając się do wiary w Jezusa Chrystusa, trzeba mieć świadomość, że podążając za Nim, nie można ograniczyć się tylko do modlitewnych wyznań. On sam uczy, że deklaracja miłości do przyjaciół oznacza krzyż, a nieustanne trwanie w relacji do Ojca wyraża się aż po ostatnie słowa: w Twoje ręce oddaję ducha mego (por. Łk 23, 46). Pamiętamy doskonale nauczanie św. Jakuba: wiara bez uczynków jest martwa (por. Jk 2, 17). Liturgia zaprasza nas do refleksji nad owocami naszego życia duchowego: czy jestem wierzącym tylko przez niegdyś przyjęty chrzest, czy przez codzienne świadectwo mojego życia?
