Dzisiejsza liturgia w bardzo konkretny sposób wyjaśnia nam treść słowa: „błogosławić”. Z jednej strony jesteśmy ciągle błogosławieni, czyli napełniani Bożą łaską. Z drugiej strony błogosławienie stanowi treść naszego życia, szczególnie w kontekście narastających wokół nas złorzeczeń i bluźnierstw. Wreszcie błogosławimy samego Boga, czyli wychwalamy Go za pochodzące od niego dobre natchnienia. Nie można również zapomnieć o tym, że jesteśmy błogosławieni, czyli włączeni w boskie życie Jezusa Chrystusa przez liturgię. Wszystkie te prawdy są nam dane do refleksji po to, abyśmy mogli podejmować dobre decyzje. Jeśli chcę błogosławić innym, najpierw potrzebuję przyjąć błogosławieństwo samego Boga, by w rezultacie stać się błogosławionym – włączonym w boskie życie Zbawiciela, który moim życiem będzie błogosławiony po wszystkie wieki.
