Elżbieta Węgierska była córką Andrzeja II, króla Węgier, i Gertrudy, siostry św. Jadwigi Śląskiej. W roku 1221, kiedy miała 14 lat, wyszła za mąż za Ludwika IV, landgrafa Turyngii. Z tego związku urodziła troje dzieci. W wieku 20 lat została wdową, gdy jej mąż zmarł we Włoszech podczas wyprawy krzyżowej. Rok później złożyła ślub wyrzeczenia się własnej woli i przyjęła habit tercjarki św. Franciszka. Dalsze lata swego życia spędziła w skrajnym ubóstwie, posługując biednym i chorym, dla których zbudowała nowy szpital i rozdała swój majątek. Zarażona chorobą zmarła 3 lata później i już w 1235 r. została kanonizowana. Jest patronką Niemiec i Węgier, sióstr elżbietanek i Franciszkańskiego Zakonu Świeckich. Dziś staje przed nami jako wzór troski o potrzebujących wszelkiej pomocy materialnej i duchowej.
