Chyba źle by o nas świadczyło, gdybyśmy rozpoczynający się Adwent potraktowali wyłącznie jako ten jedyny i wyjątkowy czas, w którym oczekujemy na powtórne przyjście Pana. To nie znaczy, że nie mamy wpatrywać się w przyszłość, by w niej wyglądać wyłaniającego się ponownie Syna Bożego, który zakończy bieg historii i tego świata. Nie chodzi też o pomniejszenie znaczenia kolejnych świąt Narodzenia Pańskiego. Adwent ma być czasem otwierania naszych oczu i serc na Pana, który przychodzi tu i teraz, w tej godzinie, dla każdego z nas, na Pana przysłoniętego naszym rozbieganiem, codziennością i uśpioną czujnością. I nie zapominajmy o tym, że On już przyszedł. Jest. I niech stanie się dla nas wezwaniem.
