Nikt i nic nie jest w stanie dorównać świętości, wszechmocy i doskonałości Boga. One będą budzić podziw, szacunek, powagę i niestety czasami niezdrowy dystans. A ten jest rzeczywistością, która Panu przeszkadza. Jest Bogiem bliskim, szukającym zażyłej, intymnej relacji. Jest Bogiem codzienności, a nie świątecznych wydarzeń. Jest Bogiem, który przeżywa nasze ucieczki i chowanie się przed Nim. Zwiastowanie, do którego dziś odnosi się liturgia, jest uzewnętrznieniem odwiecznego pragnienia Boga, by być z nami. Przychodzi w mocy swojego słowa, przenika miłością Ducha Świętego, przemienia nas w swój dom i daje niezwykłą pomoc – Matkę. Obyśmy potrafili uwierzyć i ukochać jak Ona. Jej „tak” odmienia wszystko.
