Przyzwyczailiśmy się już do tego, że o człowieku z perspektywy biblijnej mówi się jako o ukoronowaniu całego stworzenia. Bóg nas wymarzył, zapragnął, ukochał, a przez to powołał do istnienia, odciskając w nas pieczęć swojej nieodwołalnej miłości. I nic nie jest w stanie sprawić, by Bóg przestał nas kochać – ani słabość, ani grzech, ani śmierć. Nawet wtedy, gdy odchodzimy daleko, niszczymy swoją godność lub dajemy porwać się bezbożności, szuka najlepszych dróg, przez które próbuje do nas trafić i zdobyć na nowo. Boże Narodzenie jest tego przypomnieniem i dowodem. Bóg, by być bliżej, na wyciągnięcie ręki, stał się w Chrystusie człowiekiem podobnym do nas we wszystkim, oprócz grzechu, abyśmy my mogli uczestniczyć w Jego Bóstwie. Czy potrafimy się tym jeszcze zadziwić?
