Mamy tendencję do szufladkowania. Mówimy o naszym świecie, a więc o świecie dobrym, ale również o tym świecie złym, który jest poza nami. Wskazujemy na świat ludzi utożsamiających się z Kościołem i na zagubiony świat zagubionych ludzi. Dostrzegamy świat wypełniony świętością, ale i ten pochłonięty przez grzech i ciemność. Jakiegokolwiek podziału byśmy nie zastosowali, dostrzeżemy z czasem, że wszystkie te światy się w nas krzyżują. Przenika nas to, co najświętsze, atakuje i zdobywa to, co szpeci. Bóg umiłował świat, cały świat, a nie tylko jego niepokalaną cząstkę. Umiłował tak bardzo, że aby go przebudzić i ocalić dał swojego Jednorodzonego Syna. Nie przyszedł zniszczyć, ale uratować, dając każdemu szansę.
