Ograniczając przeżywanie Wielkiego Postu jedynie do pokuty i umartwień, grozi nam wypaczenie istoty chrześcijaństwa. Nasza wiara niesie w sobie radość i nadzieję. Nie wolno być ponurym cierpiętnikiem, który idzie przez życie ze spuszczoną głową, gorsząc się wszystkim dokoła. Nie możemy zapomnieć słów Pana Jezusa: Jam zwyciężył świat. Świat jest zbawiony, ludzkość jest odkupiona! Podejmowane dzieła umartwienia powinny kształtować w nas postawę człowieka dobrego, zdolnego czynić miłość w życiu. Brak zdolności do czynienia dobra może być o wiele większym grzechem niż największe upadki moralne. Z tych ostatnich podnosimy się, a w tym pierwszym trwamy i się pogrążamy. Z całego serca prośmy Boga słowami oracji: Ojcze, zwróć ku sobie nasze serca, abyśmy pełnili uczynki miłości (kolekta).
